کره ، سرطان ، سرماخوردگی و یک دو گانه!
متن زیر را یکی از مخاطبان برای انتشار دادند
1.واقعا لازم است که فریاد زده شود که دیگر کارد به استخوان رسیده و دشمن پشت دروازه ها است و دارد فشار می آورد و ... هنگامه مقاومت است؟
2.واقعا لازم است در حالی که عمده مردم بر اساس همین گزارشهای صدا سیما و حتی آمار گیری های میدانی تک تک ما مشکل اصلی اقتصاد را به درستی سو تدبیر رییس جمهور و دستگاه اجرایی میدانند ما همه چیز را شیفت دهیم به تحریمها؟
3.آیا واقعا لازم است قبل از اطلاع رسانی درست و گسترده در رابطه با اهمیت مقاومت و مضرات سازش مردم را به ناگاه وارد یک چنین تصمیم گیری بزرگی بین دو گانه سازش و مقاومت کنیم؟
4.آیا واقعا لازم است امتحان کنیم که چقدر فرهنگ مغفول بوده و چقدر ارزشهای سرمایه داری در مردم ریشه دوانده و چقدر مصرف زده شده اند آیا واقعا در این مقطع لازم است؟
آیا فکر کرده ایم وقتی بعد از جنگ خواص نه فرهنگ و نه گفتمان مقاومت را عمومی نکرده اند و حالا داریم امتحان این دروس را از مردم میگیریم ؛اگر خدای نکرده پای عوام بلغزد چه میشود؟(این جنگ شبیه جنگ 8 ساله و فتنه نیست که با بیت المقدسها و 9 دی ها حل شود)
آیا واقعا این جهار مورد لازم است؟
وقتی از یک پیچ (مخصوصا تاریخی) رد میشوی مهم است که به قدمهایت دقت کنی و مسیر حرکتت؛ و اعضای بدن یا ماشین را از درون متمرکز نگه داری نه اینکه همه نگاهت به پرتگاه باشد و فکر مقاومت برای نیفتادن.باید نگاه همه سیستم به مسیر و هدف باشد ونه دائما منفعلانه دم از مقاومت برای نیفتادن در دره بزند.هدف نیفتادن نیست . هست؟
من که فکر میکنم این استراتژی غلط است.
مثل تیم فوتبال مالدیوی رفتار میکنیم که قبل از روبرو شدن با برزیل میگویند.ما برای باخت نیامده ایم.
آیا این شرایط حاکم است؟
نظر شما چیست ؟ آیا هرگز به یک نفر که یک سرما خوردگی ساده دارد میگویند مقاومت کن تو پیروز میشوی؟
به یک سرطانی چطور؟
ما فوق فوقش از روی بی احتیاطی سرما خورده ایم پس چرا داریم آماده مرگ میشویم؟
باید قیول کرد که دمیدن بر شیپور مقاومت بزرگ جلوه داد ن تحریم هاست و جلب توجه مردم بدان سو.
اصلا اتفاقی نیفتاده که نیاز به مقاومت باشد.به قول آقا وحید جلیلی "فوقش کره کمیاب شده "
واقعا این مقاومت میخواهد؟
سلام