فرتوت

جامعه ات را نمی شناسی

پنجشنبه, ۱۰ مرداد ۱۳۹۲، ۱۰:۵۹ ب.ظ

هر سال روز قدس برگزار می شود و نه تنها اسرائیل بلکه آمریکا هم این را خوب می داند که کمک کردن یک دولت به فلسطین با سیل خروشان یک ملت متفاوت است. اگر مردم هر سال این مسئله را تکرار نمی کردند که مسئله ی فلسطین برایشان اهمیت دارد و فراموش نمی کنند شاید آمریکا و اسرائیل اینگونه استنباط می کردند که این یک دولتی است یا نظامی است که اگر تغییر کند حمایت قطع می شود. اما امروز مسئله ی فلسطین برای ما این گونه نیست. هرچند اکثرا خبرهای فلسطین از سوی رسانه های ما از جذابیت رسانه ای پایینی برخوردار است اما به همین راحتی نمی شود کلام امام را فراموش کرد که فلسطین پاره ی تن ... است. شاید ما هر روز از احوالات و مسائل قدس شریف با خبر نشویم اما ظلم بزرگ را هیچ گاه فراموش نمی کنیم.

کم کم دارد برایمان عادی می شود. دارد برایمان عادی می شود که هر روز اخبار کشتار و جنایت در کشورهای اسلامی را بشنویم. از فلسطین که دیگر درد کهنه ای است برای جهان اسلام تا عراق و افغانستان و بیداری اسلامی. شاید اگر اتفاقات سال 88 ادامه پیدا می کرد یا جور دیگری پیش می رفت ما هم امروز یکی از این کشورها بودیم. مرور که می کنم بیشتر از همه از اتفاقات روز قدس 88 درس می گیرم. نه درس تنفر و بغض نسبت به شعارهایی که می دادند. درس از حرف هایی که 30 سال است در دل های خیلی از افراد مانده است و ما اطلاع نداشته ایم و وقتی چنین اتفاقی می افتد تازه خبر دار می شویم. همین یعنی بحران . اینکه تو نمی دانی در لایه های پنهان هر فردی که هر روز در خیابان از کنارت عبور می کند چه می گذرد. چون تو جامعه ات را نمی شناسی.

بعد از سیل پاکستان غرفه ای در نمایشگاه قرآن برپا شده بود برای دریافت کمک های مردم . چند روزی که برای کمک به دوستان آنجا ایستاده بودم تجربه ی جالبی بود. افرادی که از نمایشگاه قرآن بازدید می کنند عموما مذهبی هستند. هر از گاهی برخی از افراد که از کنار غرفه می گذشتند واکنشی به کار ما انجام می دادند که حاوی پیام مشخصی بود. صحبت هایی می کردند که باری نداشت جز مخالفت با کمک به محرومان دیگر کشور های اسلامی. نمی خواهم بر سر استدلال ها و دلایل مطرح شدن این مباحث صحبت کنم ولی این را خوب می دانم که فرقی نمی کند به کجای این کره ی خاکی نگاه می کند و برایش قدم بر می داری مهم این است که انسان باشی و آن کاری که می توانی انجام دهی چه برای همسایه ات چه برای هم شهری ات و چه برای انسانی در کشوری آفریقایی .

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۰۵/۱۰
علیرضا مهری

نظرات  (۱)

سلام

طاعات و عبادات قبول

مهمترین ایرادی که بعضیا به اینجور کمکا میگیرن اینه که شما اول به فقیر بیچاره های کشورت برس بعد برو سراغ پاکستان و . . . .

این حرف سطحی فک کنم مهمترین حرفشونه ؟

پاسخ:
بحث من اصلا روی این نیست که حالا به کدام یک کمک صورت می گیرد مهم این است که انسانیت باشد و کمک چه به افرادی که در داخل کشور نیاز به کمک برای ادامه زندگی دارند چه به مستضعفین جهان.
البته کلمه ی بیچاره به نظرم مناسب نیست.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی