به جای عذرخواهی به خط امام برگرد

صحبت اخیر رئیس جمهور در پاسخ به منتقدان با واکنش هایی مواجه شد. از اظهارنظر آقای ابوترابی فر در مجلس شورای اسلامی تا مطالب دست و پا شکسته ی رسانه های اصلاح طلب. اما یک نکته را نباید فراموش کرد. اینکه بعد از این بی ادبی رئیس جمهور باید به دنبال چه بود؟ تمام فضای رسانه ای به این سمت در جریان است که آقای روحانی باید عذرخواهی کند؟ در شان رئیس جمهور نبود این اظهار نظر ها و....

اما آنچه باید مطالبه کرد و انتظار داشت نه عذرخواهی رئیس جمهور از صحبت هایش بلکه اصلاح روندی است که دولت در پی گرفته است. انتقاد مطرح می شود که پاسخی داده شود. و روندی که در این سخنرانی بر آن تاکید شده است اصلاح شود. اینکه ما تنها خط قرمز مان منافع ملی است چه معنایی دارد؟ و اگر این ادبیات که شناخته شده است را اگر به رسمیت بشناسیم تکلیف آرمان فلسطین چه می شود؟ آیا فردا ایران تبدیل به یکی از این کشورهای عضو جامعه ی جهانی که مقابل جنایت های اسرائیل خفه شده اند نمی شود؟

نگرانی و دلواپسی ما از راهی است که در پریدن در بغل کدخدا شروع کرده اید و خدا می داند این راه به ترکستان است. خدا می داند درک و فهم ناقص و ترجمه ای شما از مفهوم توسعه نسبت به آنچه امام و رهبری ترسیم کرده اند مضحک است. اگر در منطق شما افراد منتقد حداقل های ادبیات توسعه ی مدنظر شما را نمی دانند از این سمت هم در ادبیات انقلاب جایی برای مشی شما در نظر گرفته نشده است. از ابتدای امر هم تعداد زیادی از دوستان با طرح این مسئله که از ادبیات تکفیری استفاده نکنید و طرف مقابل را خائن نخوانید سعی در تئوریزه کردن این مسئله داشتند که بگویند اینها به غلط تصور می کنند راه درست همین مذاکره و پیوستن به حلقه ی جنایت کاران جنگی است. اما در طرف شما گویا کسی نیست که به شما گوشزد کند که اینهایی که در مقابل شما ایستاده اند دلبستگان به خط امام اند و برایشان سخت است که ببنید کشورشان به جایی رسیده است که آرمان سی ساله اش را به بدترین شیوه ممکن دارد فراموش می کند. برایشان سخت است که هم نگاهشان به امام باشد و هم نگاهشان به وضعیت فعلی کشور.

ما چگونه می توانیم وضعیت حال شما را با این قسمت از صحبت های امام راحل جمع کنیم؟

سازش نکردن با هیچ یک از ابرقدرتها

از اول مبارزات، قضایاى لبنان و فلسطین جزء مقاصد اصلى ما بوده است و از مسائل ایران جدا نبوده است. به ‏طور کلى، مسلمان نباید تنها نظرش [به‏] طایفه‏ اى از مسلمانان باشد. آقاى موسى صدر فرزندى از فرزندان من است. من براى او متأثر و متأسفم و اقداماتى هم، چه در نجف و چه در ایران، نموده ‏ام و امیدوارم هرچه زودتر او را در بین خودمان ببینیم.

از آنجا که منطقه در شُرف یک نهضت اسلامى عمومى است، امریکا دست به طرح قضایایى زده است تا بلکه بتواند دست مردم بى ‏پناه منطقه را از سرنوشتشان کوتاه کند و متأسفانه بعضى از دولتها هم او را کمک مى ‏کنند؛ طرح سادات و فهد یکى است. بر فرض که امریکا یک طرح صد در صد اسلامى- انسانى بدهد، ما باور نمى ‏کنیم که آنها به نفع صلح و منافع ما گامى بردارند. اگر امریکا و اسرائیل «لا اله الّا اللَّه» بگویند، ما قبول نداریم؛ چرا که آنها مى‏ خواهند سرِ ما کلاه بگذارند. آنها که صحبت از صلح مى ‏کنند، مى‏ خواهند منطقه را به جنگ بکشند. شما متوقعید ما در مقابل امریکا و اسرائیل و دیگر ابرقدرتها، که مى‏ خواهند منطقه را ببلعند، بى تفاوت باشیم؟ نه، ما با هیچ کدام از ابرقدرتها و قدرتها سر سازش نداریم، نه تحت سلطه امریکا مى‏ رویم و نه زیر بار شوروى. ما مسلمانیم و مى‏ خواهیم زندگى کنیم. ما مى ‏خواهیم زندگى فقیرانه داشته‏ باشیم، ولى آزاد و مستقل باشیم. ما این پیشرفت و تمدنى که دستمان پیش اجانب دراز باشد را نمى‏ خواهیم. ما تمدنى را مى‏ خواهیم که بر پایه شرافت و انسانیت استوار باشد و بر این پایه، صلح را حفظ نماید. ابرقدرتها مى‏ خواهند انسانیت انسانها را تحت سلطه قرار دهند و ما و شما و هر مسلمانى مکلف است در مقابل آنها بایستد و سازش نکند و طرحهایى از قبیل طرح سادات و فهد را رد کند. بر ما واجب است که اینگونه طرحها را، که به نفع مستضعفین نیست، محکوم نماییم.

من به شما اطمینان مى‏ دهم که مسائل ما از شما جدا نیست. ولى شما خوب مى‏ دانید که امریکا و عوامل داخلى ‏اش یک لحظه ما را آرام نگذاشتند. لذا، اگر ما به شما کمک شایانى نکردیم، چون گرفتار این جنایتکاران هستیم. ما لبنان را از خودمان مى‏ دانیم.

شیعیان لبنان و ایران و مسلمانان همه جهان یکى هستند. ما امیدواریم تا وحدت خودمان را حفظ نماییم.

مسئله ‏اى را که مى ‏خواهم اکیداً به شما تذکر دهم این است که این معنا که «نمى ‏شود با قدرتهاى بزرگ طرف شد» را از گوشهایتان بیرون کنید. شما بخواهید، مى ‏توانید؛ زیرا پشتیبان شما خداست. این زمزمه‏ هایى را که ابرقدرتها به وسیله ایادى‏شان کرده‏ اند که تا متکى به یکى از دو قدرت نشوید نمى ‏توانید به زندگى خود ادامه دهید، صددرصد غلط است. به روى پاى خودتان بایستید و محکم و استوار با خدا باشید و سعى کنید تا قبل از هر پیشرفتى در انسانیت پیشرفت کنید. در این صورت، خداوند ما را یارى خواهد کرد تا بتوانیم استقلال و آزادى و اسلاممان را حفظ کنیم. ان شاء اللَّه، موفق باشید.

 

والسلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته. صحیفه نور، ج‏15، ص: 340