فرتوت

تحریمی که کمر کشور را شکست

پنجشنبه, ۱۳ آذر ۱۳۹۳، ۱۰:۱۸ ب.ظ

داستان از آنجا شروع شد که بعضی رفتارهای رئیس جمهور سابق با فشار بیشتر غرب بر ملت ایران همراه شد. اذهان عموم ملت ایران به این سمت رفت که نطق های تند احمدی نژاد باعث شد ، غربی های اینقدر عصبانی بشوند . آدم عصبانی هرکاری که از دست اش برمی آید انجام می دهد تا تلافی کند. تحریم اقتصادی شدت گرفت..بسیاری از بنگاه ها تعطیل شد ؛ تعطیلی بنگاه ها تعداد زیادی کارگر را بیکار کرد. قیمت ها بالا رفت و وضع رفاه مردم بد تر و بدتر شد. رکود ناشی از کم شدن در آمد نفتی کمر تولید را شکاند و ضربه های اساسی به تولید وارد کرد.. فشار بی سابقه  ای بر مردم وارد شد. فشاری که نتیجه اش در انتخابات 24 خرداد مشخص شد. بررسی سیاسی این انتخابات دردی از کشور دوا نمی کند. باید در خصوص علل و عوامل این اتفاقات بیشتر تامل کنیم. آیا فشار غرب ناشی از صحبت های تند احمدی نژاد بود؟ آیا دلیل این همه مشکل صرفا تحریم اقتصادی است؟

دولت احمدی نژاد بخش عمده ی مشکلات را ناشی از تحریم ها می دانست. کلید زدن پروژه ی شعب ابی طالب نشان می دهد دولت قصد داشت بسیاری از سوء تدبیر های خود را بر روی دوش دشمن بگذارد. اما در همان دوران رهبر انقلاب تئوری شعب ابی طالب را نادرست دانسته و در خصوص رفع هر چه زودتر مشکلات اقتصادی تاکید کرد. البته این نوع نگاه و تاکید چند ساله ی ایشان بر اقتصاد باید در قالب دیگری بررسی شود. اما این نکته قطعی است که سوء مدیریت یکی از عوامل کوتاه مدت بروز بحران در کشور است. علاوه بر این انتقادت بسیار زیادی از سوی رسانه ها از هر جریان سیاسی به عملکرد دولت وارد شد. این فضا سازی و ایجاد موج نتیجه اش را در انتخابات 24 خرداد نشان داد. سوء تدبیر به عنوان یکی از مشکلات در کشور محور شعار تیم انتخاباتی روحانی قرار گرفت. روحانی بر موج ایجاد شده سوار شد و رئیس جمهور کشور شد. جریانی که مفتخر به انتقاد از سوء تدبیر دولت گذشته بود با روی کار آمدن اش همچون گذشتگان همه ی مشکلات را به گردن دشمن و تحریم ها انداخت. این جریان حتی گام را فراتر گذاشته و کشور را به سمتی برد که بدون رفع تحریم امکان مدیریت کشور وجود ندارد. این تحلیل باعث شد تمرکز دولت بر حل مسئله ی هسته ای قرار بگیرد و تنها راه نجات را رفع تحریم ها بداند. اما یک نکته ی اساسی را نباید فراموش کرد. دردی که باعث انتخاب روحانی شد درد سوء تدبیر در اداره ی کشور بود. ولی خواست مردم پیش از انتخابات برای حل مشکلات کشور به ناگاه بعد از انتخابات فراموش شد و جای خود را به حل گره سیاست خارجی داد.

بررسی وضعیت اقتصادی کشور نشان می دهد تنها کاری که تحریم به خوبی انجام داد کنار زدن کف های روی آب بود. کف های روی آبی که با کنار رفتنشان واقعیت های اقتصاد ایران قابل مشاهده شد. برای حل این مشکل باید تمرکز جدی روی اصلاح ساختار اقتصادی شود. همان رویکردی که چند سالی است در انتخاب اسامی سال قابل مشاهده است. گریزی هم از این تنها راه پیش رو نیست. شاید بهانه ی پایین بودن فروش نفت مطرح باشد. و برای حل این مشکل لزوم بازسازی رابطه با آمریکا مطرح شود. اما آشنایی حداقلی با اقتصاد کشور نشان می دهد که حتی اگر حجم بالایی از اموال ایران هم آزاد شود باز هم درد اقتصاد کشور درمان نمی شود. حتی اگر به اندازه ی قبل فروش نفت داشته باشیم از این اقتصاد رانتی و ناکارآمد انتظاری نمی توان داشت. گاری اقتصاد شاید سریع تر حرکت کند اما چه سود که بار این گاری(سرمایه ملی) از سوراخ گاری سریع تر تخلیه می شود.

از طرف دیگری اقدام جدی برای تحقق عدالت در کشور باید صورت گیرد.انتقادی که رهبر انقلاب در نمازجمعه نسبت به وضعیت جامعه داشتند خود نمونه است برای شناخت وضعیت. جامعه هم به خوبی بی عدالتی و فساد و تبعیض را حس می کند. اگر فکری برای این مسئله نشود حتی اگر تولید کشور هم به سطح بالایی برسد بی عدالتی نارضایتی را به سطح بالایی می برد. در همین شرایط اقتصادی هم می تواند یاری دهنده ی مسئولین باشد. قطعا  برخورد با فقر و فساد و تبعیض در کشور بار مالی برای کشور ندارد. تحقق عدالت در جامعه نه تنها باعث به ریل برگرداندن اقتصاد ملی می شود بلکه امیدواری را به جامعه بر می گرداند.امید دومین شعاری بود که روحانی بر روی آن موج سواری کرد. در بحث مبارزه با مفاسد که تغییر محسوسی در کشور مشاهده نشد. قوانین مشخصی هم برای رفع تبعیض های اساسی در کشور به تصویب نرسید. روی کارآمدن عده ای با سابقه ی مشخص و دادن رانت هایی به افراد مشخص نشان می دهد علی رغم تبلیغات دولت بر این مسئله عزم جدی وجود ندارد. از طرف دیگر گره زدن حل مشکلات کشور به نتیجه ی مذاکرات باعث شد مردم بیشتر از اینکه به توان خود اتکا کنند منتظر بخشیده شدن توسط آمریکا باشند. و قطعا حتی اگر تحریم ها هم برداشته شود مشکلات کشور به یکباره حل نمی شود. امیدی که متوجه این نقطه از راهگشایی دولت باشد قطعا ناامید خواهد شد.

به حق تدبیر و امید دو نیاز کشور برای پیشرفت بود. این شناسایی درست باید با عمل جدی همراه می شد. اما متاسفانه این دو اصل در 

حد شعار باقی ماند و به میدان عمل کشیده نشد. ای کاش مدیران کشور به شعارهایی که می دادند پایبند می ماندند 

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۳/۰۹/۱۳
علیرضا مهری

تحریم

خیزش

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی