صف آرایی خیابانی دلواپسان

تیتر زده است صف‌آرایی خیابانی دلواپسان هسته‌ای. روزنامه‌ی سبز ابتکار را می‌گویم که از شدت عصبانیت این روزها قرمز است. عصبانیت از عدم موفقیت‌اش در کار رسانه ای ، عصبانیت از خریدار نداشتن حرف‌هایش ، عصبانیت از دوری‌اش از مردم.

گفت صف‌آرایی یاد تلاش‌های گاه و بی‌گاه دولتی‌ها افتادم. بیانیه‌ی مطبوعاتی لوزان را منتشر کردند. چند باری زمان اعلام  کردند که مردم برای خوشحالی به خیابان بیایند. تا نشان بدهند صف موافقان‌شان چقدر طولانی است. امتیازی در جریان مذاکرات بدست نیامده است که افکار عمومی را توجیه کند. به ناچار دست به دامن صف موافقان می شود تا افکار عمومی را راضی کند که مسیر درستی در حال طی شدن است.

اما دلواپسان هیچ‌گاه به صف‌آرایی فکر نمی‌کردند. چون اعتقاد دارند که حنجره‌ی مردم‌اند. در شروع کار قلیل بودند. این قلت شان به خاطر عدم اطلاع مردم از واقعیات مذاکرات بود. دلواپسان فریاد می‌زدند و روزنامه‌های‌ سبز برای تخریب‌شان تلاش می‌کردند.این حنجره این قدر فریاد زده است، ظرفیت پیدا کرده است. این صدای پای اعتراضات خیابانی نیست، حنجره ی مردم است که دارد فریاد می کشد و این فریاد بی ادبانه و قانون شکنانه نیست. مودب و دلسوزانه است. هرچند برخی تمام تلاش شان را می کنند که به گونه‌ی دیگری نشان بدهند