یتیم خانه ایران
مهم تر از جلسهی ساعت 6؛ تقدیم به استاد ابولقاسم طالبی به خاطر بغض انقلابیش در یتیم خانهی ایران
(زمانهای نه چندان دور) وبا کل مملکت را فرا گرفته است. انگلیسیها هم در وطن هستند اما تلفات نمیدهند. قطعا دارویی در اختیارشان هست و مردم دستشان از این دارو کوتاه است. انگلیسی است دیگر، برایش فرقی نمیکند که چند هزار دام تلف شوند یا انسان.
(همین چند سال پیش) تحریم مملکت را درگیر کرده است. تحریمکنندهها آمریکایی هستند و اساسا خودشان دارو را تحریم کردهاند تا فشار بر مردم ایران زیاد بشود. مسخره است اگر فکر کنیم آمریکا نمیخواهد دارو رو تحریم کند و کاری از دستش برنمیآید. آمریکایی است دیگر، برایش فرقی نمیکند که فروش گوشی در ایران متوقف شود یا چند هزار سرطانی و بیمار تلف شوند.
اما این بار دارو به دست مردم میرسد. هرچند کم و با هزینهی بالا ولی می رسد. عده ای مشغول دورزدن تحریمها هستند و جای شکرش باقی است که آمریکاییها بر امورات کشور احاطه ندارند. فرق است بین دوران سرسپردگی و استقلال... هرچند هنوز با استقلال فاصله داشته باشیم.
قهرمانی آمریکا مامور می شود که به ایران بیاید و گیر کار را شناسایی کند. از موسسات و اندیشکدههای آمریکایی پول میگیرد و به ایران میآید. به واسطهی اعتبارش با صدها فعال حوزه دارو مصاحبه میکند و اطلاعات با ارزشی جمع میکند. اصطلاحا گیر کار را پیدا میکند.
حالا آمریکاییها شروع به قلع و قمع مسیر انتقال دارو به ایران میکنند. و این سوال برایم بی پاسخ میماند که چرا مردم ایران نباید با قهرمان آمریکاییها آشنا بشوند.
قهرمانی که اتفاقا یک وطن فروش ایرانی الاصل است. یک آمریکایی ایرانی تبار
#سیامک_نمازی