فرتوت

۱ مطلب در مرداد ۱۳۹۴ ثبت شده است

به پیرمرد زحمت کش فولاد که همزمانی تجمع اعتراضی به توافق بد با تجمع او و رفقایش برای احیای حقوق شان از فولاد باعث شد همدیگر را ببینیم

در حالی که خسته بودی و آنقدر هوا گرم بود که لباس ات خیس عرق بود از من خواستی که تجمع دانشجویان را رها کنم و بیایم برای احقاق حقوق ات فریاد بزنم. استدلال ات هم این بود که بگذارید این توافق بشود و به فکر مشکلات مردم باشید.

فضای آنجا این فرصت را فراهم نکرد که پاسخ ات را بدهم. اما خیلی علاقه مندم که پاسخ ات را بدهم. چون به نظرم می رسد تو نماینده بخشی از این جامعه هستی و من هم نماینده ی بخشی.

و اما پاسخ من. این از ضعف و کم کاری من دانشجو است که صدای اعتراض تو شنیده نمی شود و حتی وقتی جلوی مجلس تجمع چند هزار نفر هم برگزار می کنید خبرش به چهار تا کوچه آن طرف تر هم نمی رسد. این از ضعف و کم کاری من دانشجو است که پدران ام در این کشور زیر بار مشکلات اقتصادی له شده اند و مفسدان و مدیران در حال تناول بیت المال. و من متهم ام. متهم ام که چرا به وظیفه ام عمل نمی کنم و کم کار و تنبل ام. من بابت این ضعف ام و عدم جسارت ام از تو و نسل تو عذرخواهی می کنم.

اما یک سوال ذهنم را به شدت اذیت می کند. تو کارگر زحمت کش که امروز فریاد عدالتخواهی ات را برای احقاق حق ات بلند کرده ای تا به امروز چند بار برای احقاق حق دیگران گام برداشته ای. تو که سه ماه حقوق ات را نداده اند و عرصه بر تو تنگ شده، چند بار برای احقاق حق گروه دیگری تجمع کردی و از وقت و زندگی ات برای مسئولیت اجتماعی ات خرج کرده ای که امروز انتظار داری من با تو این رفتار را داشته باشم.  تو نسل تو در آزمون مسئولیت اجتماعی مردود شده اند.

فرزند تو که معتقد به این هستی که این توافق به بهبود فضای کشور می انجامد امروز کجاست. آیا فرزند تو یک فعال اجتماعی موافق توافق است که وقت و انرژی اش را برای دفاع از روح منافع ملی در جسم برجام می گذارد. یا یک جوانی است که غیر از زندگی خودش و منافع خودش به چیزی دیگری فکر نمی کند.

اصلا پا را فراتر بگذاریم. تو کارگر کارخانه ی فولاد که سه ماه است حقوق ات را نمی دهند به من بگو که در انتخابات 92 به چه کسی رای دادی؟ مگر تو و هم قطاران تو همان جریانی نبودند که روحانی را رئیس جمهور کردند تا منافع ملی  و آینده یک کشور را به پای خوشگذرانی های زودگذرتان ذبح کند و یک پولی هم ماهانه به حساب تان واریز کند. چرا امروز پاسخ هم قطاران ات را نمی دهی؟ چرا مسئولیت رایی که دادی را بر عهده نمی گیری؟ چرا بعد از دو سال خودت را مواخذه نمی کنی که چرا به این رئیس جمهور بی تدبیر رای داده ای که کار را به جایی رسانده است که نان برای خوردن نداری؟

هر چه بر سر شما و ما می آید حاصل اعمال خودمان است. اگر امروز نماینده شهرت اینقدر به خودش سختی نمی دهد که بیاید و صدای تو را بشنود به این خاطر است که تو را می شناسد. می داند که با وعده و وعید منطقه ای و شام و ایجاد اشتغال برای فرزندت از تو رای گرفته است و در این منطق پاسخگویی معنایی ندارد. 

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۵ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۰۷
علیرضا مهری