بعد از اتفاق سفارت انگلیس بود که رهبر انقلاب در دیدار با تشکل های دانشجویی حرکت دانشجویان را اشتباه دانستند. و اتفاقاتی که بعد از آن افتاد ، سانسور شدن آن بخش از صحبت های ایشان در سایت ها و رسانه ها. البته این سانسور با واکنش هایی همراه بود اما در نوع خود اتفاق جالبی بود که افتاد. قصدم بررسی این موضوع نیست بلکه اشاره به نکته ای است که در خلال مطرح کردن این بحث بیان کردند.
اول. حمایتی که ایشان از اجتماعات دانشجویی کردند. بعد ها به خاطر همان اجتماع احساسی و بدون برنامه و اتفاقاتی که در آن افتاد به نوعی این جنس حرکات تقریبا به فراموشی سپرده شد. و به واسطه ی همان اتفاق به نوعی مصداق تندروی شناخته شد. تقریبا می توان گفت بجز استقبال دانشجویان از رئیس جمهور روحانی بعد از تماس تلفنی با اوباما مصداق شاخصی در فعالیت های دانشجویی دیده نشد.
دوم. مطرح کردن بحث کانون تصمیم گیری. که اتفاقا در بحث استقبال از روحانی و موضوع هسته ای نمونه ای کامل و بدون نقص از آن را مشاهده کردیم. کمیته ی صیانت از منافع ایران. کانون تصمیم گیری که اولین جلسه ی خود را از ساعات اولیه انتشار خبر تماس تلفنی روحانی آغاز کرد و تا به امروز به فعالیت جدی و تاثیرگذار در این حوزه پرداخته است و به خوبی توانسته ای جریان ساز باشد. کانون تصمیم گیری زبده از فعالین با سابقه ی دانشجویی که توانسته است فعالیت های بسیاری را در این دوره ی زمانی سازماندهی کند.
بجز کمیته ی صیانت از منافع ایران نمونه ی دیگری از این کانون تصمیم گیری در فعالیت های دانشجویی شکل نگرفت. فعالیت های پراکنده ی سال گذشته ی تشکل های دانشجویی خود مویدی بر این مسئله است. آفتی که رهبر انقلاب شناسایی کردند و راه حل را هم صریحا مطرح کردند متاسفانه هنوز در دل جریان دانشجویی وجود دارد.
البته این نکته را نباید فراموش کرد که طیف گسترده ای از فعالین دانشجویی اقدام به پاک کردن صورت مسئله کردند. یعنی در اوج فعالیت های کمیته ی صیانت اقدام به انتشار شبهاتی کردند که ناشی از این نوع نگاه بود. نگاهی که هر گونه اجتماع دانشجویی را غیرقانونی می داند و حتی حاضر است در زمین افراطی دانستن دانشجویان بازی کند.
کمیته ی صیانت به عنوان تنها کانون تصمیم گیری مشکلاتی را هم تجربه کرده است که در فرصت مناسب باید به بررسی آن پرداخت. به عنوان مثال در جریان همایش هایی که این کمیته برگزار کرده است متاسفانه بسیاری از رسانه ها به صورت کامل دست به سانسور این همایش ها زدند. سانسوری که از تحلیل های کم عمق رسانه های منتسب به جریان اصولگرایی ناشی شده است.
