نقش روحانیت در انتخابات از جمله مسائلی است که چند سالی است دوباره پر رنگ شده است. امام موافق دخالت ائمه جمعه در انتخابات نبودند و تاکید بر حضور فعالانه اقشار مختلف در انتخابات را داشتند. پیدا کردن حجت برای رای دادن به معنای پررنگ تر شدن نقش روحانیت در انتخابات نیست. بلکه تاکید ایشان روی این مسئله که تفاوتی بین روحانیون و اقشار دیگر برای انتخابات وجود ندارد نشان می دهد ایشان هیچ نقش موثری برای روحانیون در انتخابات در نظر نداشتند.
از طرف دیگر تحلیل انتخابات بر مبنای توجه به اقشار مستضعف و ضعیف جامعه نشان می دهد که اولویت اول مسئولین باید این باشد که کمبودهایی که برای اقشاری در جامعه ایجاد شده است را جبران کنند و این مهم ترین مسئله در فضای سیاسی کشور باید باشد پس توجه جدی و داشتن برنامه برای بهبود وضع اقشار فرودست باید در اولویت انتخاب ما قرار گیرند .
بحث حضور در انتخابات که نشان دهنده تایید نظام است بسیار ظریف است که به نظرم باید روی آن دقت کرد. تاکید امام این بود که اگر حضور نشان از تجمع مسلمانان روی عقیده شان به حکومت دینی باشد قطعا مبارک است. پس نیت افراد برای حضور در انتخابات و اقبال شان به دین و اجرای احکام دینی بسیار اهمیت دارد . آقای هاشمی رد صلاحیت شد و بسیاری از اطرافیان پیش بینی می کردند که مشارکت با رد آقای هاشمی پایین بیاید. البته کاهش مشارکت معلول این علت است اما باید توجه داشت که در تحلیل علت این اتفاق می توان گفت که مردمی که به خاطر حضور هاشمی وارد عرصه انتخابات می شوند قطعا با هدف وحدت اسلامی و به رخ کشیدن وحدت در نظام اسلامی نیست. یعنی فردی که از نظام نا امید شده است و تنها حضور فردی مثل هاشمی او را امیدوار می کند . قطعا بعد از پایان ریاست جمهوری ایشان بازهم فضای ناامیدی بر این گونه افراد مسلط می شود و این به خاطر شناخت نادرست این افراد از جایگاه ریاست جمهوری است.
یکی از اتفاقات خوشحال کننده ی این انتخابات این است که جوانان مذهبی گزینه ی ایده آلی برای انتخابات ندارند و به صورت حداقلی وارد انتخابات می شوند. یعنی منجی ندارند و این روحیه منجی گرایی ان شاء الله در ایشان از بین می رود. منتقل شدن این رویکرد به جامعه مفید فایده است و باعث رشد سیاسی بدنه ی مردم می شود.
