در تحلیل مذاکرات و اظهارنظرهایی که مقامات دو طرف انجام می دهند باید به اظهارات برای مصارف داخلی و مواضع قطعی تفاوت قائل بود. گاهی برای اینکه قدرت چانه زنی بالا رود برخی اظهار نظر ها که خط خبری می شود موثر واقع می شود. و این اظهارات حتی می تواند محاسبات افکار عمومی را تغییر دهد. اظهارنظرهای پیش از توافقنامه ی ژنو و همچنین کنفرانس خبری بعد از توافق به خوبی نشان داد که این مسئله نقش اساسی را بازی می کند.
اما در این میان افراد و رسانه هایی مورد اعتماد هستند که اظهارات آنها به واقعیت می انجامد. این افراد و رسانه ها می توانند افراد و رسانه های طرف های مذاکره هم حتی نباشند. مثلا تحلیل های و خبرهای به نقل از فرد ناشناس المانیتور در دور پیش مذاکرات قریب به اتفاق در متن توافقنامه قابل رصد بود.
در
کنار این اظهارنظرهای هر کدام از دو طرف هم قابل اعتناست. در مذاکرات اخیر آن چه
برخی از مقامات آمریکایی گفته بودند نعل به نعل در متن توافق قابل رصد بود. تا
جایی که مشخصا آنچه کری در اظهاراتش در برخی از جمع ها می گوید جزو خطوط قرمز طرف
غربی که از آن عبور نمی کند شناخته می شود.
اما از این سمت ماجرا اتفاق جور دیگری می افتد. با مشاهده ی کنفرانس خبری ظریف بعد از توافقنامه و اظهارات متناقض صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در توان سانتریفیوژهای فعلی و نیاز واقعی کشور، این مسئله پررنگ می شود که بسیاری از اظهارنظرهای طرف ایرانی مصداق اظهارتی است که صرفا مصرف داخلی دارد.
تیم دیپلماسی دولت این مسئله را باید مدنظر داشته باشد که این دور از مذاکرات با مذاکرات سعدآباد کمی متفاوت است. اگرچه در مذاکرات سعد آباد همین تیم مذاکره کننده از خطوط قرمزی که رهبری مشخص کرده بود عبور کردند اما در این دور از مذاکرات عبور از خط قرمزها برای این تیم در داخل کشور هزینه زا خواهد بود.چرا که بدنه ی مردم در جریان جزئیات مذاکرات قرار دارد و رهبری خطوط قرمز خود را صریحا در مجامع عمومی مشخص کرده اند.
این خطوط قرمز با در نظر گرفتن منافع ملی توسط رهبر انقلاب روشن شده است و صیانت از آن هم مصداق صیانت از منافع ملی است.
