آنچه دیروز آقای رئیسی در صداوسیما به آن پرداختند بسیار متفاوت از آن چیزی بود که محمود احمدی‌نژاد به آن می‌پرداخت. من گفته‌های رئیسی را بسیار نزدیک به #واقعیت دیدم، هرچند باعث بالا رفتن هیجان نشد.
نطق‌های طوفانی محمود احمدی‌نژاد با راهبردهای مستدل و جدی ابراهیم رئیسی قابل مقایسه نبود.
نطق‌های احمدی‌نژاد حرف دل مردم بود اما نطق رئیسی با روزمره‌های مردم فرق داشت. احساس نمی‌کردی که در تاکسی نشسته‌ای.
نطق احمدی‌نژاد با مصادیق مشخص بود اما نطق رئیسی ناظر به ساختارها و برای تغییر وضع موجود بود.
نطق احمدی‌نژاد صفر و صدی و برای تحریک مردم بود. احمدی‌نژاد راه مقابله با فساد را قشون‌کشی و بیرون ریختن بخشی از جریان‌های فعال در اداره‌ی کشور اعلام می‌کرد. اما نطق رئیسی اشاره به وظایف و توانمندی‌های مدیریت قوه مجریه برای مقابله با این بحران داشت.
احمدی‌نژاد قائل به این بود که اگر هاشمی و تیمش از قدرت کنار بروند، دولت به طور کلی دامنش از فساد پاک می‌شود. اما رئیسی فساد را محصول و محصور در جریان خاصی اعلام نکرد.
مواجهه‌ی رئیسی با فساد اقتصادی مبتنی بر #عقلانیت بود اما مواجهه‌ی احمدی نژاد با فساد اقتصادی مبتنی بر #احساس. هرچند با نطق‌های #منطقی کسی تحریک نمی‌شود و اشک نمی‌ریزد، اما بسیار کارآمدتر از نطق‌های احساسی خواهد بود.
دیگر با نطق‌های آتشین قرار نیست دلمان خنک شود. ما انقلابیون احمدی‌نژاد از سر گذرانده هستیم. دلمان با مبارزه واقعی با مفاسد خنک می‌شود.
