این مرده با این شوک ها احیا نمی شود
رئیس دانشگاه تهران عوض شده است! فضای دانشگاه اما همان فضای سابقه است با یک تفاوت اساسی. اینکه تعدادی از اساتیدی که سیاسی بوده اند و به نوعی از کار سیاسی در دانشکده کنار رفته بودند امروز خوشحال اند. امروز حتی خانم مهندسی از مسئولین سابق دانشکده در کلاسش شیرینی پخش کرده است. شاید این تنها تفاوتی است که مشهود است. اما در احوالات بدنه ی دانشگاه تغییری ایجاد نشده است. چون جسد دانشگاه با این شوک ها زنده نمی شود.
شاید با ورود دوباره ی اینگونه اساتید در فعالیت های سیاسی برخورد ها بانیروهای مذهبی در دانشگاه بیشتر شود و البته توجهات به طیف روشنفکرنمای دانشگاه بیشتر. اما چه باک از اینگونه حمایتها و عدم حمایتها. اهدافی که مد نظر است و مسیری که باید برای رسیدن به اهداف طی شود تغییر خاصی نخواهد کرد. هدف همان هدف و مسیر هم همان مسیر است.
مهم نیست چه کسی می آید و چه کسی می رود مهم این است که ما اینقدر خود را آماده کرده باشیم که در هر شرایطی بتوانیم به وظیفه مان عمل کنیم. چه امید رئیس دانشگاه شود ، چه نیلی یا هر شخص دیگری......
البته نباید فراموش کرد که یکی از وظایف ما مطالبه و پیگیری مسائلی است که امروز دانشگاه ما با آن دست و پنجه نرم می کند. نگاه ما اگر جناحی و حزبی نباشد برایمان فرقی نمی کند که فرهاد رهبر باشد یا یکی از نزدیکان روحانی. مهم کاری است که باید صورت گیرد. مهم دانشجوی پولی ، مقاله زدگی ، مدرک گرایی و فراموشی فرهنگ در دانشگاه است.
