دیدار امسال دانشجویان با رهبرانقلاب را متفاوت از آنچه در سال‌های گذشته معمول بود تحلیل می‌کنم. این تحلیل متفاوت را با شما درمیان می‌گذارم شاید مفید فایده باشد.
دیدار سال 89 با یک خط جدید همراه بود. من این خط را با کلیدواژه‌ی "حضور" معرفی می‌کنم. آن زمان هنوز بیانیه‌‌نویسی و اعلام موضع در فضای دانشجویی با این حجم اتفاق نمی‌افتاد. بیانیه‌ها یا خیلی عمیق و تحلیلی بودند یا خیلی سطحی و شعاری. از بیانیه‌های عمیق می‌توانم به بیانیه‌های مشهور به "صداوسیما" و "قوه قضائیه" جنبش عدالتخواه دانشجویی اشاره کنم و بیانیه سطحی را خودتان بروید پیدا کنید. نماد اعلام موضع شعاری و سطحی همین سخنرانی نماینده‌ی جامعه اسلامی دانشجویان در دیدار امسال است.
"حضور" در ادبیات رهبرانقلاب در مواجهه با "مسائل اساسی انقلاب" که با سرنوشت کشور ارتباط دارد، تعریف می‌شود. "بیانیه‌ی تهران" و "قطعنامه‌ی ۱۹۲۹ شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی" مصداق مسائل اساسی در دیدار سال 89 بود. زمانی که آن دیدار برگزار شد تکلیف بیانیه‌ی تهران روشن شده بود. در بین تشکل‌های دانشجویی فقط "جنبش عدالتخواه دانشجویی" با صدور بیانیه‌ای نسبت به آن اعلام موضع کرده بود. اما این "حضور" جنبش عدالتخواه دانشجویی در این مسئله‌ی اساسی دچار ایراداتی بود که جلوتر به آن اشاره می‌کنم.
رهبر انقلاب در دیدار سال 91 الزامات "حضور" را تشریح کردند و با طرح انواع "حضور" ادبیات این خط بحث را گسترش دادند. در یک دسته‌بندی کلی ما دو نوع حضور داریم. یکی حضور فیزیکی و دیگری حضور فکری.
"حضور فیزیکی و فکری در مسائل عمومی کشور از سوی مجموعه‌ی دانشجوئی حتماً لازم است." دیدار 91
گام اول- حضور فکری
باید مواضع درخصوص مسائل اصلی و آینده‌ی کشور اتخاذ شود اما این مواضع باید انقلابی، محکم، مستدل باشد. اگر این صفت‌ها در اعلام مواضع وجود نداشته باشد نه دشمن از این مواضع حساب می‌برد و نه مسئولین و سیاسیون داخلی. خنده‌های وزیربهداشت و مسئولین از برخی از بخش‌های سخنرانی نمایندگان دانشجویی به خصوص نماینده‌ی جامعه‌ی اسلامی دانشجویان در همین فضا قابل تحلیل است.
