تحریمی که کمر کشور را شکست

داستان از آنجا شروع شد که بعضی رفتارهای رئیس جمهور سابق با فشار بیشتر غرب بر ملت ایران همراه شد. اذهان عموم ملت ایران به این سمت رفت که نطق های تند احمدی نژاد باعث شد ، غربی های اینقدر عصبانی بشوند . آدم عصبانی هرکاری که از دست اش برمی آید انجام می دهد تا تلافی کند. تحریم اقتصادی شدت گرفت..بسیاری از بنگاه ها تعطیل شد ؛ تعطیلی بنگاه ها تعداد زیادی کارگر را بیکار کرد. قیمت ها بالا رفت و وضع رفاه مردم بد تر و بدتر شد. رکود ناشی از کم شدن در آمد نفتی کمر تولید را شکاند و ضربه های اساسی به تولید وارد کرد.. فشار بی سابقه  ای بر مردم وارد شد. فشاری که نتیجه اش در انتخابات 24 خرداد مشخص شد. بررسی سیاسی این انتخابات دردی از کشور دوا نمی کند. باید در خصوص علل و عوامل این اتفاقات بیشتر تامل کنیم. آیا فشار غرب ناشی از صحبت های تند احمدی نژاد بود؟ آیا دلیل این همه مشکل صرفا تحریم اقتصادی است؟

دولت احمدی نژاد بخش عمده ی مشکلات را ناشی از تحریم ها می دانست. کلید زدن پروژه ی شعب ابی طالب نشان می دهد دولت قصد داشت بسیاری از سوء تدبیر های خود را بر روی دوش دشمن بگذارد. اما در همان دوران رهبر انقلاب تئوری شعب ابی طالب را نادرست دانسته و در خصوص رفع هر چه زودتر مشکلات اقتصادی تاکید کرد. البته این نوع نگاه و تاکید چند ساله ی ایشان بر اقتصاد باید در قالب دیگری بررسی شود. اما این نکته قطعی است که سوء مدیریت یکی از عوامل کوتاه مدت بروز بحران در کشور است. علاوه بر این انتقادت بسیار زیادی از سوی رسانه ها از هر جریان سیاسی به عملکرد دولت وارد شد. این فضا سازی و ایجاد موج نتیجه اش را در انتخابات 24 خرداد نشان داد. سوء تدبیر به عنوان یکی از مشکلات در کشور محور شعار تیم انتخاباتی روحانی قرار گرفت. روحانی بر موج ایجاد شده سوار شد و رئیس جمهور کشور شد. جریانی که مفتخر به انتقاد از سوء تدبیر دولت گذشته بود با روی کار آمدن اش همچون گذشتگان همه ی مشکلات را به گردن دشمن و تحریم ها انداخت. این جریان حتی گام را فراتر گذاشته و کشور را به سمتی برد که بدون رفع تحریم امکان مدیریت کشور وجود ندارد. این تحلیل باعث شد تمرکز دولت بر حل مسئله ی هسته ای قرار بگیرد و تنها راه نجات را رفع تحریم ها بداند. اما یک نکته ی اساسی را نباید فراموش کرد. دردی که باعث انتخاب روحانی شد درد سوء تدبیر در اداره ی کشور بود. ولی خواست مردم پیش از انتخابات برای حل مشکلات کشور به ناگاه بعد از انتخابات فراموش شد و جای خود را به حل گره سیاست خارجی داد.