فرتوت

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «هسته ای» ثبت شده است

این دور از مذاکرات هم به پایان رسید. توافقنامه ی ژنو تمدید شد و قرار شد ماهانه 700 میلیون دلار از اموال ایران آزاد شود. اموالی که حاصل فروش نفت و سرمایه ی جمهوری اسلامی است. و چه قدر سخت است که نتیجه ی ساعت ها مذاکره ی تیم مذاکره کننده با طرف غربی پول تو جیبی ماهانه باشد. آن هم ماهی 700 میلیون دلار از پول ملت ایران. متاسفانه در این دور از مذاکرات وزیر خارجه ی ایران و آمریکا ساعت ها مذاکره ی دو جانبه انجام دادند. یعنی بدون حضور هیچ مقام دیگری پشت یک میز نشستند و گفتگو کردند. سوالی که بوجود می آید این است که با توجه به نتیجه ی مذاکرات چه نیازی به این دیدارهای طولانی مدت بود؟ و شخص وزیر امورخارجه چه استراتژی برای به نتیجه رساندن مذاکرات اتخاذ کرده است؟ آیا نزدیک تر شدن نگاه دو طرف و رفع سوء تفاهم که یک استراتژی از پیش شکست خورده است دنبال می شود؟

این بار هم مثل همیشه جزئیات توافق صورت گرفته منتشر نشد. قبل از این که تیم مذاکره کننده با عدم انتشار اخبار مذاکرات نشان داد که در جریان مذاکرات مردم را محرم نمی داند. اما خب می شد خودمان را متقاعد کنیم که اطلاع رسانی در خصوص مذاکرات می تواند باعث فشارهای بیرونی و به نتیجه نرسیدن مذاکرات شود. اما امروز دیگر خیلی چیزها برایمان روشن شده است. وزیر امور خارجه ی عربستان با اطلاع از جزئیات مذاکرات به وین می رود و با وزیر امورخارجه ی آمریکا دیدار می کند و خواسته های خود را به هم تیمی اش جان کری اطلاع می دهد. در جریان مذاکرات وزیر امورخارجه ی آمریکا با وزرای امور خارجه کشورهای خلیج فارس تماس تلفنی می گیرد و جزئیات را به اطلاع می رساند.

با وجود این اطلاع رسانی عمومی و کلید خوردن پروژه ی همراه کردن کشورهای عربی و غربی با خود برای بی خطر کردن ایران، طرف ایرانی مردم خود را در جریان مذاکرات نمی گذارد. و از آن بدتر بعد از تمدید توافق نامه ی ضعیف و بی حاصل ژنو مفاد توافق صورت گرفته هم منتشر نمی شود. چه اتفاقی در پس پرده افتاده است که ترس از انتشار اش وجود دارد؟

سعی می کنیم در ادامه با بررسی کنفرانس خبری وزیر امور خارجه ی آمریکا و مصاحبه ی رئیس جمهور کمی از واقعیت های وضعیت فعلی را روشن کنیم.

جان کری: خیلی‌ها می‌گفتند که ایران به تعهداتش عمل نخواهد کرد اما ایران به تعهدات خودش عمل کرد، برنامه مشترک اقدام سر جای خودش است و تحریم‌ها هم در جای خود باقی مانده‌اند.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ آذر ۹۳ ، ۲۲:۱۵
علیرضا مهری

در تحلیل مذاکرات و اظهارنظرهایی که مقامات دو طرف انجام می دهند باید به اظهارات برای مصارف داخلی و مواضع قطعی تفاوت قائل بود. گاهی برای اینکه قدرت چانه زنی بالا رود برخی اظهار نظر ها که خط خبری می شود موثر واقع می شود. و این اظهارات حتی می تواند محاسبات افکار عمومی را تغییر دهد. اظهارنظرهای پیش از توافقنامه ی ژنو و همچنین کنفرانس خبری بعد از توافق به خوبی نشان داد که این مسئله نقش اساسی را بازی می کند.

اما در این میان افراد و رسانه هایی مورد اعتماد هستند که اظهارات آنها به واقعیت می انجامد. این افراد و رسانه ها می توانند افراد و رسانه های طرف های مذاکره هم حتی نباشند. مثلا تحلیل های و خبرهای به نقل از فرد ناشناس المانیتور در دور پیش مذاکرات قریب به اتفاق در متن توافقنامه قابل رصد بود.

در کنار این اظهارنظرهای هر کدام از دو طرف هم قابل اعتناست. در مذاکرات اخیر آن چه برخی از مقامات آمریکایی گفته بودند نعل به نعل در متن توافق قابل رصد بود. تا جایی که مشخصا آنچه کری در اظهاراتش در برخی از جمع ها می گوید جزو خطوط قرمز طرف غربی که از آن عبور نمی کند شناخته می شود.

اما از این سمت ماجرا اتفاق جور دیگری می افتد. با مشاهده ی کنفرانس خبری ظریف بعد از توافقنامه و اظهارات متناقض صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی در توان سانتریفیوژهای فعلی و نیاز واقعی کشور، این مسئله پررنگ می شود که بسیاری از اظهارنظرهای طرف ایرانی مصداق اظهارتی است که صرفا مصرف داخلی دارد.

تیم دیپلماسی دولت این مسئله را باید مدنظر داشته باشد که این دور از مذاکرات با مذاکرات سعدآباد کمی متفاوت است. اگرچه در مذاکرات سعد آباد همین تیم مذاکره کننده از خطوط قرمزی که رهبری مشخص کرده بود عبور کردند اما در این دور از مذاکرات عبور از خط قرمزها برای این تیم در داخل کشور هزینه زا خواهد بود.چرا که بدنه ی مردم در جریان جزئیات مذاکرات قرار دارد و رهبری خطوط قرمز خود را صریحا در مجامع عمومی مشخص کرده اند.

این خطوط قرمز با در نظر گرفتن منافع ملی توسط رهبر انقلاب روشن شده است و صیانت از آن هم مصداق صیانت از منافع ملی است.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ تیر ۹۳ ، ۲۳:۲۴
علیرضا مهری

حمایت معنی دار رهبری از تیم هسته ای در دیداری صورت گرفت که به جزئیاتی از برنامه ی هسته ای ایران پرداخته شد. صداوسیما و بخشی از جریان خبری سعی کردند دیدار کارگزاران را مهر تاییدی بر فعالیت های تیم هسته ای نشان دهند. در حالی که رقم ها و مباحث مطرح شده در موضوع هسته ای نشان از خط قرمزهایی داشت که پیش از این از آن عبور شده بود.

در بخشی از صحبت ها به میزان توان هسته ای مورد نیاز کشور اشاره شد. 190000 سو که چند برابر توان امروز غنی سازی کشور است. یعنی برای رسیدن به مقدار واقعی و صنعتی باید سانتریفیوژهای جدیدی نصب شود. اینکه ما تا به حال به نسل جدید سانتریفیوژ رسیده ایم و هر سانتریفیوژ می تواند 24 سو را تامین کند مسئله را کمی پیچیده می کند.

توافقنامه ی ژنو و مسیری که تیم مذاکره کننده برای اعتمادسازی و شفاف سازی طی کرده است به خوبی نشان می دهد که امکان تحقق این خواسته ی رهبری در مذاکرات دور نهایی عملا امکان پذیر نیست. چرا امکان پذیر نیست؟

در توافقنامه ی ژنو اجازه ی تزریق گاز به سانتریفیوژ های نصب شده و همچنین اضافه کردن تعداد سانتریفیوژ ها داده نشده است. (1- به این معنی که طی شش ماه، ایران به سانتریفیوژهایی که نصب شده‌اند ولی غنی سازی اورانیوم انجام نمی دهند گاز UF6 تزریق ننماید. سانتریفیوژهای اضافی نصب ننماید. ایران اعلام می‌کند که طی شش ماه اول سانتریفیوژهای موجود را با سانتریفیوژهایی از همان نوع جایگزین می‌کند.) این یعنی در گام اول برای شفاف سازی چنین امتیازی به طرف غربی داده شده است. چطور می توان انتظار داشت که طرف غربی در مذاکرات دور نهایی آنچه را که در دوره اول بدست آورده بود را دو دستی تقدیم تیم ایرانی کند؟ اگر قرار بر این است که طرف غربی از  بحث تعداد سانتریفیوژ ها عقب نشینی کند و به فردو هم کاری نداشته باشد دقیقا قرار است به چه امتیازی دل خوش کند؟

اگر عقب نشینی صورت نگیرد هم امکان تامین نیاز هسته ای که رهبری مطرح کردند وجود ندارد. مگر اینکه دوران احمدی نژاد این قدر ترسناک باشد و آقای ظریف و تیم اش آن قدر دوست داشتنی باشند که طرف غربی به خاطر گل روی اینها تمام تحریم ها را بردارد. یا اینکه به برکت ماه رمضان دل طرف غربی نرم شود و طرف ایرانی را مورد لطف و رحمت قرار دهد.

اما در کل به نظر می رسد تیم هسته ای دولت با کمک تیم رسانه برنامه ی بی نقص را در این دور از مذاکرات به نمایش بگذارد. برنامه ی هسته ای به چند کارخانه و سانتریفیوژ دکوری و بی خاصیت تبدیل شود . فشار داخلی را هم می توان با هجمه ی رسانه ای ، توافقنامه های محرمانه و تعهدات گام به گام و مبتنی بر برخی پیش شرط ها از بین برد.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱۸ تیر ۹۳ ، ۲۳:۲۷
علیرضا مهری